بررسی دقت توموگرافی معمولی اسپیرال در تخمین ارتفاع استخوان آلوئول مندیبل در درمان ایمپلنت های دندانی

مقدمه: ارزیابی دقیق استخوان باقی مانده آلوئول به وسیله توموگرافی معمولی (conventional tomography) در درمان ایمپلنت اهمیت دارد. هدف از این مطالعه بررسی دقت توموگرافی های معمولی اسپیرال در تخمین ارتفاع استخوان آلوئول در ناحیه خلف مندیبل بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 30 ناحیه بی دندانی در فک پایین بیماران انتخاب شد و توسط توموگرافی معمولی مورد ارزیابی قرار گرفت. ارتفاع استخوان باقی مانده در تصاویر توموگرافی اندازه گیری گردید. پس از قراردهی ایمپلنت از بیماران رادیوگرافی پانورامیک گرفته شد. ارتفاع استخوان باقی مانده روی رادیوگرافی پانورامیک اندازه گیری شد. ضریب بزرگ نمایی با مقایسه طول واقعی ایمپلنت و طول مشاهده شده در رادیوگرافی محاسبه شد. اثر بزرگ نمایی حذف گردید و داده های حاصل به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 15و paired t-test جهت مقایسه اندازه گیری های توموگرافیک با استاندارد طلایی بررسی شد (05/0 = α). یافته ها: درمقایسه میانگین ارتفاع استخوان باقی مانده در توموگرافی معمولی اسپیرال (mm 37/0 ± 89/0) با استاندارد طلایی (mm 81/0 ± 29/0)، تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (03/0 = p value ). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، دقت تصاویر حاصل از توموگرافی معمولی اسپیرال در مقایسه با ابعاد واقعی کمتر است.